آخرین شنیده‌ها درباره زمان عرضه RTX 5080 و RTX 5090

 

گمان می‌رود انویدیا در فصل چهارم سال میلادی جاری پردازنده‌های گرافیکی سری RTX 50 خود را معرفی کند تا تکلیف مدل‌های گیمینگ مبتنی بر ریزمعماری Blackwell هم مشخص شود. از آنجایی که هیچ زمان رسمی برای معرفی این کارت‌ها اعلام نشده است، شاهد شدت گرفتن صحبت‌ها درباره زمان عرضه سری GeForce RTX 50 برای گیمرها هستیم.

ژانویه امسال بود که انویدیا سه کارت گرافیک جدید از سری GeForce RTX 40 SUPER را معرفی کرد. این کارت‌ها از مدل‌های میان‌رده گرفته تا رده بالا را شامل می‌شد تا تعداد کارت‌های خانواده RTX 40 را جمعاً به 12 عدد برساند که به طرز چشمگیری کمتر از 20 مدل عرضه شده از سری RTX 30 است. البته اگر مدل‌های LHR را نادیده بگیریم، تعداد آنها تقریباً یکسان است، بنابراین می‌بایست انویدیا دیگر محصول جدیدی از سری RTX 40 نداشته باشد و سراغ یک سری جدیدتر برود.

لحظه شماری سازندگان برای RTX 5080 و RTX 5090

بر اساس ادعای Money UDN، شرکای انویدیا انتظار دارند مدل‌های رده بالای سری RTX 50 در فصل چهارم امسال روانه بازار شود. این سازنده‌ها خصوصاً به مدل‌های گران‌قیمت RTX 5080 و RTX 5090 چشم دوخته‌اند که می‌بایست قبل از هر مدل دیگری عرضه شود. البته هنوز درباره اسم این کارت‌ها اطلاعات موثقی وجود ندارد و حتی ممکن است جای خود را به مدل‌های دیگری بدهند.

خوشبختانه افشاگرهای مختلف بر سر این موضوع توافق دارند که همین امسال انویدیا سری RTX 50 را عرضه می‌کند. Kopite یکی از این افشاگرهاست که ادعا کرده ریزمعماری Blackwell با حافظه 512 بیتی GDDR7 ترکیب می‌شود.

طبق شایعات این نسل میزان دو دای رده بالای GB203 و GB202 خواهد بود که به ترتیب برای آنها 12,888 و 24,576 هسته CUDA متصور است. البته معمولاً انویدیا از نسخه کامل چنین تراشه‌هایی استفاده نمی‌کند تا بتواند از تراشه‌های معیوب نیز برای ساخت کارت‌های خود استفاده کند، بنابراین تراشه‌های تماماً سالم و کامل می‌بایست برای یک کارت رده بالاتر رزرو شود.

آنتراسیت چیست؟

 

آنتراسیت چیست؟

آنتراسیت یا “زغال سنگ سخت” یک سنگ دگرگونی سیاه، براق و سخت است که تحت فشار و دمای شدید تشکیل شده است. بالاترین محتوای کربن ثابت (۸۶-۹۸٪) و کمترین ماده فرار (۲-۱۲٪) را در بین رتبه های زغال سنگ دارد. به آرامی می‌سوزد، شعله ای داغ و آبی کم رنگ تولید می‌کند و گازهای سمی کمتری نسبت به سایر اشکال زغال سنگ آزاد می‌کند. علاوه بر این، انتراسیت بالاترین ارزش گرمایشی ۳۴.۸۹۰ کیلوژول بر کیلوگرم را دارد. تولید حرارت بالا و خواص غیر کلینکرینگ آن باعث شده است که در چندین کاربرد تجاری بسیار مفید باشد.

مشخصات فیزیکی زغال سنگ آنتراسیت

زغال آنتراسیت دارای مشخصات فیزیکی زیر است:

• ضریب یکنواختی : ۱.۳ – ۱.۷
• وزن مخصوص: ۲.۶۷
• سختی موه : هفت (۷)
• تراکم : ۱۰۵-۱۱۵ پوند در فوت مکعب

دانه بندی آنتراسیت

دانه بندی آنتراسیت به شرح زیر می‌باشد:

• ۰ – ۰.۱ میلیمتر
• ۰.۱ – ۰.۲ میلیمتر
• ۰.۳ – ۱ میلیمتر
• ۰.۳ – ۰.۸ میلیمتر
• ۰.۸ – ۱.۲ میلیمتر
• ۱.۲ – ۲ میلیمتر
• ۱ – ۳ میلیمتر
• ۳ – ۵ میلیمتر
• ۵ – ۸ میلیمتر
• ۸ – ۱۲ میلیمتر
• ۱۲ – ۲۰ میلیمتر

روند تشکیل آنتراسیت

همه زغال‌سنگ‌ها، از جمله آنتراسیت، به‌عنوان ماده گیاهی رسوب‌شده در محیط‌های باتلاقی شروع شدند. آب یا گل اسیدی آن از اکسیداسیون و تجزیه زیستی بیشتر محافظت می‌کند. سپس مواد مرده گیاهی به ذغال سنگ نارس تبدیل می‌شوند که پیش‌ساز سایر انواع زغال‌سنگ است.

آنتراسیت زمانی تشکیل می‌شود که زغال سنگ قیر دچار دگرگونی درجه پایین و تغییر شکل ساختاری شود. به طور کلی anthracite به گرمای حدود 340 تا 480 درجه فارنهایت و فشار نسبتاً بالا در مقایسه با سایر رتبه‌های زغال سنگ نیاز دارد. در ادامه شما را با انواع ذغال سنگ به ترتیب آشنا کرده تا قبل از خرید آنتراسیت از روند تشکیل آن مطلع شوید.

انواع زغال سنگ‌

در ادامه به برزسی انواع ذغال زنگ پرداخته ای تا با ترکیبات هر یک از این محصولات بیشتر آشنا شوید.

زغال سنگ قهوه‌ای

زغال سنگ قهوه‌ای دارای کمترین عیار در بین تمام رتبه‌های زغال سنگ بوده و کمترین غلظت کربن آن در ۲۵-۳۵% است. در این مرحله ذغال سنگ هنوز تحت فشار و گرمای شدید قرار نگرفته است که باعث شکننده شدن آن شده و رطوبت بالایی نیز دارد. علاوه بر این، زغال سنگ قهوه‌ای دارای ارزش گرمایشی ۱۹.۳۰۶ کیلوژول بر کیلوگرم بوده که کمترین مقدار در بین رتبه‌های زغال سنگ را دارد.

ذغال سنگ زیر قیری

فعلا دو مرحله تا تشکیل آنتراسیت باقی مانده است و زغال سنگ زیر قیری رنگ سیاه مات دارد و در هنگام گرم شدن کمی تورم نشان می‌دهد. هنوز رطوبت نسبتاً بالایی دارد، اما به دلیل مقدار کمی مواد فرار می‌تواند پس از خشک شدن خود به خود بسوزد. دارای محتوای کربن ۳۵ تا ۴۵ درصد و دارای مقادیر گرمایش متوسطی از ۱۹.۳۰۶ تا ۲۶.۷۴۹ کیلوژول بر کیلوگرم است.

زغال سنگ قیری

در این مرحله زغال سنگ به رنگ سیاه و سفید با لایه‌های نازک متناوب براق و مات به نظر می‌رسد. محتوای کربن آن ۶۹ تا ۸۶ درصد بیشتر از زغال سنگ زیر قیری است. همچنین دارای رطوبت و محتوای فرار کمتری بوده که به ترتیب بین ۲ تا ۱۵ درصد و ۱۵ تا ۴۵ درصد است. علاوه بر این، مقادیر گرمایش آن از ۲۴.۴۲۳ تا ۳۲.۵۶۴ کیلوژول بر کیلوگرم متغیر می‌باشد. زغال سنگ قیری به دلیل ارزش حرارتی بالا و محتوای فرار بالا به راحتی هنگام پودر شدن می‌سوزد.

زغال سنگ آنتراسیت

آنتراسیت بالاترین رتبه در بین انواع زغال سنگ را دارد. این زغال سنگ سخت، سیاه و براق است که درصد بالایی از کربن ثابت (۹۸-۸۶ درصد) و درصد کمی از مواد فرار (۲-۱۲ درصد) دارد. با این حال، زغال سنگ آنتراسیت تنها تحت فشار و دمای شدید تشکیل می‌شود و آن را به یک نوع زغال سنگ نادر تبدیل می‌کند که موجب بالا بودن قیمت آنتراسیت در بین انواع زغال سنگ می‌شود.

نسل دوم پردازنده‌های گرافیکی اینتل پیش از جمعه سیاه از راه می‌رسند

 

به نظر می‌رسد که اینتل قصد دارد پردازنده‌های گرافیکی نسل جدید خودش یعنی سری Battlemage را پیش از جمعه سیاه روانه بازار کند. نکته جالب آن است که Intel از اشتباهات خود در رابطه با سری Alchemist درس گرفته و اکنون شاهد رویکرد محتاطانه این غول فناوری با GPUهای جدید هستیم.

طبق آخرین گزارش‌های منتشر شده توسط وب‌سایت ComputerBase، اینتل در کنفرانس Embedded World 2024 که اخیراً به پایان رسیده، حضور پررنگی داشته است.

به نظر می‌رسد که اینتل در رویداد فوق به صورت رسمی پردازنده‌های گرافیکی سری Arc که به عنوان سری E تغییر نام یافته‌اند را به نمایش گذاشته است.

نسل دوم پردازنده‌های گرافیکی اینتل زودتر از موعد عرضه می‌شوند

با این وجود، زمزمه‌هایی در صنعت سخت‌افزار به گوش می‌رسد که به یک پیشرفت مهم‌تر اشاره می‌کنند، عرضه قریب‌الوقوع نسل دوم پردازنده‌های گرافیکی Arc Xe توسط اینتل با اسم رمز Battlemage. بر اساس این گزارش‌ها، نسل دوم پردازنده‌های گرافیکی اینتل قبل از جمعه سیاه از راه می‌رسند.

در حالی که پردازنده‌های گرافیکی سری Alchemist به عنوان پیشنهاد فعلی اینتل برای کاربردهای عادی و سطح پایین عمل می‌کنند، بسیاری از شرکت‌ها در انتظار جانشین این سری یعنی Battlemage هستند.

این شرکت اغلب طیف گسترده‌ای از سرورها، رایانه‌های دسکتاپ، نوت‌بوک‌ها و سیستم‌های یک پارچه را تولید می‌کنند و اکنون در انتظار یک پلتفرم جدید سخت‌افزاری هستند که طیف متنوعی از کاربردها را پاسخگو باشد.

به طور رسمی، اینتل پیش از این اعلام کرده بود که پردازنده‌های گرافیکی سری Battlemage در بهترین حالت پیش از نمایشگاه CES 2025 وارد بازار خواهد شد. این بدان معناست که در سال 2024 شاهد عرضه آن‌ها خواهیم بود. با این حال، گزارش‌های تازه از عرضه زودهنگام و پیش از جمعه سیاه خبر می‌دهند. بنابراین، پیش از 29 نوامبر (۹ آذر ۱۴۰۳) باید در انتظار GPUهای جدید اینتل باشیم.

به گزارش Techpowerup، این جدول زمانی با الگوی عرضه محصولات Intel مطابقت دارد، چرا که پردازنده‌های گرافیکی Arc A380 و نوت‌بوک‌های مجهز به آن در اوایل اکتبر 2022 عرضه شدند. البته باید اشاره کرد که عرضه این نوت‌بوک‌ها بسیار محدود بود.

عرضه نامناسب پردازنده‌های گرافیکی Alchemist و عملکرد ضعیف آن‌ها در بخش‌های مختلف حالا به یک تجربه ارزشمند برای اینتل تبدیل شده است. با این پردازنده‌های گرافیکی وعده‌های اینتل و ادعاهای مرتبط با عملکرد خیره‌کننده آن‌ها در مقابل رقبا عملی نشد.

در همین رابطه بخوانید:

- تایید عرضه پنج کارت گرافیک مجزای جدید از سوی اینتل؛ آیا Alchemist Refresh در راه است؟
- افشای اطلاعات کارت گرافیک جدید سری Arc Alchemist اینتل با 16 هسته Xe

این بار، اینتل رویکرد محتاطانه‌تری را اتخاذ کرده و از اعلامیه‌های زودهنگام و ادعاهای بزرگ در رابطه با قابلیت‌های پردازنده‌های گرافیکی Battlemage اجتناب کرده است.

دستگاه خراش انداز یا کراس کات چیست؟ مزایا و معایب

شرکت رادان، نماینده انحصاری کمپانی FMC در ایران / دارای گارانتی و خدمات پس از فروش

تست کراس کات ، یکی از دستگاه‌های مورد استفاده جهت انجام تست چسبندگی رنگ است که نام دیگر آن دستگاه خراش انداز و نام کامل انگلیسی آن Cross Hatch Cutter است. در این مطلب از سایت سایت رادان کیوسی، به مباحثی چون تست این دستگاه، قیمت و روش استفاده از آن در اندازه گیری ضخامت رنگ می‌پردازیم. اگر شما هم قصد خرید این دستگاه را با بهترین کیفیت و قیمت دارید می‌توانید تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.

تست کراس کات یا  دستگاه خراش انداز

یکی از پارامترهای مهمی که در مورد رنگ باید به دقت مورد ارزیابی و بازرسی قرار گیرد میزان چسبندگی رنگ به سطح پایه  یا همان Adhesion است. برای این منظور باید از دستگاه‌های تست چسبندگی رنگ یا Adhesion Tester استفاده نمود. بر اساس روشهای مختلفی که برای اندازه گیری این کمیت ابداع گردیده است دستگاه‌های تست چسبندگی مختلفی نیز تولید میگردد.

تست کراس کات چیست؟ 

این دستگاه یکی از دستگاه‌های مورد استفاده جهت انجام تست چسبندگی رنگ است که نام دیگر آن خراش انداز و نام کامل انگلیسی آن Cross Hatch Cutter است.در واقع این دستگاه یا دیگر دستگاه‌های متفاوت خراش انداز به عنوان وسیله ای برای اندازه گیری و به عنوان وسیله ای برای تست و بازرسی رنگ نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند. این ابزارها می‌تواند برای هر مدل از دستگاه کراس کات نیز متغیر باشد که همراه با آن‌ها نیز وسایلی ارائه داده می‌شود که این وسایل می‌تواند شامل کیف حمل، برس، آچار آلن، چسب مخصوص و ذره بین و دیگر وسایل مختلف باشد.

جهت اطلاعات بیشتر: خرید دستگاه کراس کات

سه روش اصلی برای تعیین میزان چسبندگی رنگ:

به طور کلی هدف از انجام تست چسبندگی رنگ، اطمینان از این است که رنگ بر روی پایه به میزان قابل قبولی چسبندگی دارد که به آن Adhesion گویند. جهت انجام تست چسبندگی رنگ چندین روش وجود دارد که از جمله آنها میتوان به روشهای ذیل اشاره کرد:

• روش تست با چاقو (Knife Test)
• تست چسب نواری (Tape Test)
• تست کراس کات،خراش انداز Pull-Off Test

جهت اطلاع از نحوه کار هر روش و مقایسه روشها با یکدیگر مطلب مربوط را در بخش مقالات مطالعه نمایید و یا بر روی عبارت “انواع روشهای تست چسبندگی رنگ” کلیک نمایید

 ویژگی‌های دستگاه Cross Hatch Cutter FMC 240:

خراش انداز مدل FMC 240 از کمپانی FMC، دارای چهار تیغه است که با استفاده از 4 تیغه مذکورقادر به انجام تست چسبندگی رنگ با هر ضخامت رنگی خواهید بود.

1. انجام تست چسبندگی رنگ با روش Cross Hatch Cut
2. دارای بدنه آلومینومی و مقاوم در هر گونه شرایط محیطی
3. دارای چهار عدد تیغه شش دندانه با فواصل یک و دو و سه میلیمتر و یک عدد یازده دندانه با فواصل یک میلیمتر
4. به همراه : کیف حمل، برس، ذره بین بازرسی، چسب مخصوص، آچار آلن، سه عدد تیغه
5. چسب مخصوص طبق استاندارد ایزو و یا ASTM با پهنای 25 میلیمتر

روش استفاده از دستگاه خراش انداز در اندازه گیری ضخامت رنگ:

در ابتداباید از ورقه‌های فلزی مخصوصی نیز استفاده کرد که دارای ابعاد تفاوتی هستند که شامل ابعاد 150*150 هستند و دارای جنس‌های مختلفی هستند. در واقع استفاده از این ورقه‌ها برای تست خراش انداز کاربردهای بسیاری دارند و همچنین دارای جنس‌های مختلف روغنی و گالوانیزه هستندکه در سطح‌های مختلفی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند.

یکی از نکاتی که بایستی در این خصوص در نظر داشته باشید آن است که این سطوح حتما باید فاقد شوره و یا زنگ زدگی باشد و در صورتی که چربی بر روی آن وجود داشته باشد حتما بایستی به وسیله ی الکل یا اسیتن روی سطح مورد نظر را پاک نموده و آنگاه آن را به طور کامل رنگ نموده و اجازه دهید به طور کامل خشک گردد.

مشاهده فیلم آموزشی طریقه استفاده از دستگاه خراش انداز

متعلقات دستگاه کراس کات یا دستگاه خراش انداز

به همراه دستگاه کراس کات یا همان دستگاه خراش انداز موارد زیر نیز موجود است:

• حاوی دو عدد تیغه 11 شانه با فاصله های 1 و 2 میلیمتری
• حاوی یک دسته از جنس آلومینیوم سبک و محکم و مقاوم
• حاوی چسب محاسبه مطابق استاندارد ISO آمریکا
• حاوی یک ذره بین چراغدار و برس پاک کننده سطوح
• حاوی کیف سامسونت مخصوص
• حاوی آچار آلن

نکات استفاده از دستگاه خراش انداز

در هنگام استفاده از دستگاه خراش انداز موارد زیر را در نظر داشته باشید:

1. تمام برش باید به پوشش نفوذ کند، در زیر لایه بریده شود؛ اما نباید خیلی عمیق باشد.
2. اگر پوشش بیش از حد ضخیم و سخت باشد که در زیرلایه نفوذ کند، آزمایش نامعتبر است و باید در گزارش تست توضیح داده شود.
3. در برخی شرایط خاص یا الزامات خاص، برای تعیین نهایی باید با روش نوار سازگار باشد. به طور کلی نوار شفاف 12.7 میلی متری می‌باشد و مواد پشتی فیلم پلی استر یا استات سلولز است.
4. نوار را روی کل شبکه قرار دهید، سپس آن را با حداقل زاویه جدا کنید. نتیجه را می‌توان با توجه به سطح فیلم با نسبت سطح لایه برداری چسب به دست آورد.

مشکلات پرینتر سه بعدی و راه حل‌های عملی آن

اگر تا بحال پروژه‌ای در زمینه پرینت سه بعدی و تبدیل طرح دیجیتال به یک شیئ ملموس انجام داده باشید حتماً با مشکلات متعددی برخورد کرده‌اید. این راهنمای جامع طراحی شده است تا شما را در مسیر چالش‌ها و پیچیدگی‌های رایج و مشکلات پرینتر سه‌بعدی هدایت کند. این راهنما با هدف تجهیز شما به دانش و ابزار لازم برای غلبه بر موانع و بهره‌برداری از توانایی کامل پرینتر سه‌بعدی خود تهیه شده است.

از مشکلات چسبندگی لایه اول تا جزئیات تنظیمات مربوط به مواد، ما در مکانیک هر دو نوع پرینتر مدلسازی ته نشینی گداخته (FDM) و استریولیتوگرافی (SLA) وارد می‌شویم و راه‌حل‌های اختصاصی را برای بهبود تجربه پرینتر شما ارائه می‌دهیم. این راهنما نه تنها به رفع مشکلات فوری می‌پردازد، بلکه بر اهمیت نگهداری و کالیبراسیون منظم هم تأکید دارد، به طوری که پروژه‌های پرینت سه‌بعدی شما بی‌مشکل و مؤثر باشد. با درک مشکلات رایج و اجرای راه‌حل‌های دقیق ارائه شده، شما می‌توانید با کمترین مشکلات در زمینه پرینت سه بعدی مواجه باشید و کیفیت اشیائ پرینت سه‌بعدی شده‌ی خود را بهبود بخشید. این مقاله و مانند آن در مورد مشکلات و مسائل رایج پرینترهای سه بعدی بسیار یافت می شوند، اما اگر به دنبال یک منبع معتبر هستید این مقاله هم می تواند راهگشا باشد.

اهمیت شناخت تکنولوژی در فهم مشکلات پرینتر سه بعدی

گام اول در رفع مشکلات، درک نوع پرینتر سه‌بعدی است که با آن کار می‌کنید. دو نوع متداول آن عبارتند از مدل‌سازی ته نشینی گداخته (FDM) و استریولیتوگرافی (SLA)، که هر کدام مکانیک خاص خود، مزایا و مشکلات متداول خود را دارند.

• پرینتر‌های FDM: این پرینتر‌ها با ذوب و خارج کردن فیلامنت ترموپلاستیک، لایه به لایه، بر روی پلت فرم، پرینت را انجام می دهند. آن‌ها به دلیل به صرفه بودن و چندکاره بودن، به طور گسترده استفاده می‌شوند. اجزاء کلیدی شامل اکسترودر، نازل، بستر پرینت، موتور‌های استپر و تسمه‌ها هستند.
• پرینتر‌های SLA: فناوری SLA از یک لیزر برای تثبیت و سفت کردن رزین مایع به پلاستیک جامد استفاده می‌کند. این پرینتر‌ها به دقت بالا و سطح صاف پس از پرینت شناخته می‌شوند اما نیازمند کار با رزین‌های سمی و مراحل پس‌پردازش هستند.

نگهداری منظم و توجه به مشکلات پرینتر سه بعدی برای هر دو نوع پرینتر حیاتی است. این رسیدگی ها شامل تمیز کردن پلت فرم، روغن‌کاری قطعات متحرک، اطمینان از به‌روز بودن نرم‌افزار ریزپردازنده و بررسی منظم برای فرسایش و خرابی قطعاتی مانند تسمه‌ها و نازل‌ها است.

مشکلات پرینتر سه‌بعدی و راه‌حل‌ها

در این مرحله برخی از انواع مشکلات پرینتر سه‌بعدی را تجزیه و تحلیل کنیم و راه‌حل‌هایی جزیی‌تر را ارائه دهیم تا بتوانید بدون نیاز به مراجعه مکرر متخصص، این مشکلات را برطرف نمایید.

1. مشکلات چسبندگی لایه اول

پایه و اساس یک پرینت سه‌بعدی موفق پرینت شدن موفق و مستحکم اولین لایه است. چسبندگی ناکافی می‌تواند منجر به جمع شدن، انحراف یا شکست کامل پرینت شود.

راه‌حل‌ها:

• آماده‌سازی پلت فرم: پلت فرم تمیز و صاف بسیار حیاتی است. برای تمیز کردن پلت از الکل ایزوپروپیل استفاده کنید و اطمینان حاصل کنید که صاف است. برای پلت‌های شیشه‌ای، استفاده از چسب یا مواد نگه‌دارنده مو برای افزایش چسبندگی مناسب است.
• تنظیم فاصله نازل: فاصله بین نازل و پلت فرم باید تقریباً ضخامت یک برگ کاغذ باشد. اگر نازل خیلی نزدیک باشد، فیلامنت به‌درستی خارج نخواهد شد؛ اگر خیلی دور باشد، فیلامنت به خوبی چسبیده نمی‌شود.
• تنظیمات دما: مطمئن شوید که دما‌های پلت و نازل برای موادی که با آن‌ها پرینت می‌کنید، بهینه هستند. معمولاً برای PLA دمای پلت حدود ۶۰ درجه سانتی‌گراد و برای ABS ممکن است بیش از ۱۱۰ درجه سانتی‌گراد نیاز باشد.
• استفاده از ساقه‌ها، بریم‌ها و اسکرتها یا دامنه ها: ساقه یک شبکه ضخیم از مواد زیر پرینت شما را افزایش می‌دهد و دامنه، حاشیه پرینت شما را در چند لایه اول افزایش می‌دهد تا مساحت سطح متصل به پلت بیشتر شود. دامنه‌ها مرزی هستند که جریان فیلامنت را قبل از شروع پرینت مشخص می کنند.

این راه حل ها میتوانند شما را در حل این نوع مشکلات پرینتر سه بعدی یاری کنند.

2. جمع‌شدگی یا Warping

جمع‌شدگی یکی از انواع مشکلات پرینتر سه بعدی است و هنگامی اتفاق می‌افتد که ماده سرد و جذب‌کننده‌تر از اینکه به پلت فرم چسبیده، سریعاً تغییر شکل دهد و گوشه‌ها بلند و به‌شکلی غیرطبیعی شوند.

راه‌حل‌ها:

• محیط ساخت بسته: حفظ دمای ثابت اطراف پرینت شما، می‌تواند از سریع‌تر شدن سرد شدن جلوگیری کند. اگر پرینتر شما قفسه ندارد، با افزودن قفسه ممکن است این مشکل برطرف شود.
• پلت فرم گرم: برای موادی که به جمع‌شدگی دچار می‌شوند، ضروری است. پلت فرم گرم لایه‌های پایین‌تر پرینت را گرم نگه می‌دارد تا لایه‌های بالایی پرینت شوند.
• بهینه‌سازی تنظیمات پرینت: کاهش سرعت فن خنک‌کننده برای لایه‌های اولیه می‌تواند کمک کند. افزایش ضخامت و عرض لایه اول همچنین می‌تواند چسبندگی پلت را افزایش دهد.

با اجرای این راه حل ها بخش بزرگی از جمع شدگی که یکی از عمده مشکلات پرینتر سه بعدیست حل می شود.

3. مشکلات خروج یا اکستروژن Extrusion Issues

این نوع از مشکلات پرینتر سه بعدی دو نوع دارد یکی زیر خروج یا Under-extrusion که زمانی اتفاق می افتد که پرینتر موفق به تأمین مقدار کافی فیلامنت نیست. نوع دوم یا خروج بیش از حد یا Over-extrusion زمانی اتفاق می افتد که بیش از اندازه فیلامنت در اکسترودر فشرده شده است. هر دو می‌توانند زیبایی و عملکرد یک پرینت را خراب کنند.

 

 

راه‌حل‌ها:

• کالیبره کردن اکسترودر: اطمینان از اینکه اکسترودر مقدار صحیحی از فیلامنت را بیرون می‌فرستد بسیار حیاتی است. یک آزمون کالیبره را انجام دهید تا تنظیمات موتور استپر را بررسی و تنظیم کنید.
• بررسی برای گرفتگی‌ها: یک نازل مسدود می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر خروج اثرگذار داشته باشد. به‌طور منظم نازل خود را تمیز کنید تا از آلاینده‌ها پاک شود.
• کیفیت فیلامنت: استفاده از فیلامنت با قطر یکنواخت و با کیفیت می‌تواند از مشکلات خروج جلوگیری کند. فیلامنت‌های ارزان اغلب قطر نامنظم و آلودگی‌هایی دارند که می‌تواند منجر به مشکلات شود.

این راه حل ها را برای حل این نوع از مشکلات پرینتر سه بعدی را حل کنید.

4. جابه‌جایی لایه یا Layer Shifting

جابه‌جایی لایه هنگامی رخ می‌دهد که لایه‌های پرینتر معمولاً به دلیل مشکلات مکانیکی به‌طور صحیح با هم هم‌تراز نیستند. این نوع از مشکلات پرینتر سه بعدی، مشکلی آزاردهنده است که باعث می شود قطعه مانند برج پیزا کج پرینت شود.

 

 

راه‌حل‌ها:

• در تنش بودن تسمه: اطمینان حاصل کنید که تسمه‌هایی که نازل را حرکت می‌دهند، کشیده و فرسوده نیستند. تسمه‌های فروده یا فرسوده ممکن است باعث شود نازل پرینتر گام‌ها را اشتباه برود و لایه‌ها را اشتباه قرار دهد.
• روغن‌کاری و تمیز کردن: غبار و آلاینده‌ها می‌توانند مقاومت را در حرکت پرینتر ایجاد کنند. به‌طور منظم میله‌ها و ریل‌ها را تمیز کنید و روغن‌کاری کنید.
• بررسی درایور‌های استپر: درایور‌های استپر داغ شده ممکن است باعث جابه‌جایی لایه شوند. اطمینان حاصل کنید که به‌طور مناسب خنک شده‌اند و اگر لازم است، ولتاژ را تنظیم کنید تا گرمای بیش از حد جلوگیری شود.

حل این مشکل از مشکلات پرینتر سه بعدی با این روش بسیار آسان و ساده است.

5. رشته‌زنی یا ریزگرفتگی Stringing or Oozing

رشته‌زنی هنگامی رخ می‌دهد که رشته‌های کوچکی از فیلامنت در مناطقی که ناحیه های پرینت نیست به جا می‌مانند و باعث اتلاف فیلامنت و کثیف شدن سفحه پرینت می شود که مشکل ناراحت کننده ای از مشکلات پرینتر سه بعدی است.

راه‌حل‌ها:

• تنظیمات بازگشت: مکانیزم بازگشت، فیلامنت را هنگام حرکت‌ های اکسترودر در زمانی که پرینت نمیکند، به داخل نازل می‌کشد. افزایش فاصله و سرعت بازگشت را برای کاهش رشته‌زنی می توانید در نظر بگیرید.
• بهینه‌سازی دمای پرینت: پرینت در دمایی که بیش از حد بالا است می‌تواند باعث شود فیلامنت بیش از حد مایع شود و منجر به ریزگرفتگی شود. با کاهش دما به طور تجربی در مقادیر کوچک امتحان کنید.
• سرعت حرکت: افزایش سرعت حرکت باعث می‌شود کمتر زمانی برای ریزگرفتگی فیلامنت از نازل در حالت‌های غیرپرینتری صرف شود.

این نوع از مشکلات پرینترهای سه بعدی راه حل های سرراستی دارد و باعث می شود محیط پرینت شما زیبا و تمیز باقی بماند.

6. کیفیت سطح نامناسب

مشکلاتی مانند دانه‌ها، جوش‌ها و سطوح خشن می‌توانند از کیفیت بصری و لمسی پرینت‌ها کم کنند و این مشکل بزرگ ولی قابل حلی از مشکلات پرینتر سه بعدیست چرا که سطح نامناسب قیمت قطعه را خیلی پایین می آورد.

راه‌حل‌ها:

• تراز بودن درز Z: درز Z محلی است که هر لایه جدید شروع و پایان می‌یابد. تراز بودن درز Z به حداقل قسمت قابل مشاهده پرینت به حل این مشکل کمک می‌کند.
• تنظیمات روان‌کاری و پاک کردن: روان‌کاری، قبل از پایان هر لایه، اندازه روان‌شدن را کاهش می‌دهد و با استفاده از فشار باقی‌مانده، مسیر روان‌سازی را تمام می‌کند. پاک کردن باعث می‌شود پس از متوقف شدن خروج، نازل مسافتی کوتاه حرکت کند، هر دو کمک به کاهش دانه‌ها و جوش‌ها.
• خنک‌کردن لایه: خنک‌کردن مناسب اساسی است، به خصوص برای PLA. اطمینان حاصل کنید که فن‌های خنک‌کننده به درستی کار می‌کنند و به پرینت هدایت شده‌اند.

مشکلات پرینتر سه بعدی از این دست با انجام این راه حل ها به صورت خودآموز به خوبی قابل حل هستند.

7. مشکلات پرشی و مقاومت

پرینت‌های ضعیف یا پرشی می‌تواند ناشی از چندین عامل باشد، از جمله تنظیمات نادرست می تواند این نوع از مشکلات پرینتر سه بعدی را ایجاد کند.

راه‌حل‌ها:

• افزایش چگالی پرشی: برای قطعاتی که نیاز به استحکام بیشتری دارند، درصد پرشی را افزایش دهید. با این حال، افزایش بیشتر به معنای طولانی‌شدن زمان پرینت و استفاده بیشتر از مواد است.
• الگوی پرشی: الگو‌های خاصی استحکام بیشتری ارائه می‌دهند. به عنوان مثال، پرشی‌های عسلی و مثلثی نسبت به الگو‌های شبکه‌ای قوی‌تر هستند.
• ضخامت دیوار: افزایش تعداد دیوار‌ها یا پوسته‌ها می‌تواند به طور قابل توجهی استحکام پرینت را بهبود ببخشد بدون اینکه به طور قابل توجهی بر زمان پرینت یا مصرف مواد تأثیر بگذارد.

مشکلات پرشی و مقاومت قطعه که در ساختار قطعه و خواص مکانیکی آن مشکلاتی ایجاد می کنند، از مهمترین مشکلات پرینتر سه بعدی هستند و می بایست حتما حل شوند.

8. مشکلات تغذیه فیلامنت

فیلامنتی که به درستی تغذیه نمی‌شود می‌تواند عوارض مختلفی از از خروج کند و کم تا ایجاد اشکال اساسی در پرینت را ایجاد کند و مشکلات پرینتر سه بعدی متعددی را باعث شود.

راه‌حل‌ها:

• اطمینان از مسیر صاف فیلامنت: فیلامنت باید به نازل بدون هیچ مانع یا تغییراتی که ممکن است موجب اصطکاک یا گره‌خوردگی شود، تغذیه شود.
• بررسی تنش نازل: چنگ نازل روی فیلامنت باید محکم باشد اما به اندازه‌ای که فیلامنت را شکل‌دهی نمی‌کند. تنش را مطابقت دهید.
• استفاده از فیلامنت با کیفیت: فیلامنت با قطر یکنواخت و بدون آلودگی برای تغذیه و خروج قابل اعتماد بسیار حیاتی است.

رفع پیشرفته تر مشکلات پرینتر سه بعدی

• کالیبراسیون و نگهداری

کالیبراسیون منظم بسیار حیاتی است. این اقدامات شامل تنظیم سطح تخت پرینت، نرخ جریان اکسترودر و مربعیت محور‌های XY می‌شود. نگهداری مانند تمیز کردن پرینتر، روغن‌کاری قطعات متحرک و بررسی خرابی و فرسایش می‌تواند از بسیاری از مشکلات پیش از اینکه شروع شوند جلوگیری کند.

• مشکلات مربوط به مواد

درک نیاز‌های خاص ماده‌ای که با آن پرینت می‌کنید می‌تواند از بسیاری از مشکلات جلوگیری کند. به عنوان مثال، ABS نیازمند پلت گرم و احتمالاً یک محفظه برای جلوگیری از جمع‌شدگی است، در حالی که TPU نیازمند سرعت پرینت کمتر و احتمالا نیازمند تغییرات در اکسترودر برای پرینت موفقیت‌آمیز باشد.

• بهینه‌سازی تنظیمات اسلایسر

نرم‌افزار اسلایسر مدل 3D شما را به دستورات پرینتر ترجمه می‌کند. درک و بهینه‌سازی این تنظیمات برای پرینت‌های موفق بسیار حیاتی است. این شامل ارتفاع لایه، سرعت پرینت، تنظیمات دما، تنظیمات پشتیبانی و موارد دیگر می‌شود. آزمایش و تجربه کلیدی برای یافتن تنظیمات بهینه برای پرینتر و مواد شما هستند.

نتیجه‌گیری و سخت پایانی

مسلط شدن بر پرینت سه‌بعدی و رفع مشکلات پرینتر سه بعدی نیازمند ترکیبی مستمر از یادگیری و آزمایش مداوم است. این راهنما یک پایه فراهم کرده است، اما جزئیات می‌تواند بسیار بر اساس پرینتر، مواد و مدل خاصی که شما پرینت می‌کنید، متفاوت باشد. مستند کردن پرینت‌ها، تنظیمات و نتایج می‌تواند برای یادگیری و رفع مشکلات در آینده بسیار ارزشمند باشد. هرچه تجربه بیشتری کسب کنید، قادر خواهید بود به پروژه‌های پیچیده‌تری روی بیاورید و با اعتماد بیشتری مشکلات را برطرف کنید.

آموزش چرخاندن صفحه نمایش در ویندوز 11

اکثر ما از کامپیوترها به صورت افقی یا Landscape استفاده می‌کنیم، زیرا همه آن‌ها برای این حالت طراحی شده‌اند. این موضوع به ویژه در مورد لپ تاپ‌ها صادق است که اساساً قابلیت چرخش ندارند و نمی‌توان به صورت عمودی از آن‌ها استفاده کرد، مگر اینکه به عنوان یک تبلت نیز قابل استفاده باشند. با این حال، لپ تاپ‌های هیبریدی یا قابل تبدیل به تبلت، این روزها بسیار رایج هستند و بسیاری از مانیتورها نیز از چرخش پشتیبانی می‌کنند (معمولاً به نام Pivot شناخته می‌شود)، به این معنی که می‌توانید از آن‌ها به صورت عمودی یا Portrait نیز استفاده کنید.

با این حال، بسیاری از این نمایشگرها قابلیت تشخیص خودکار جهت را ندارند، بنابراین اگر می‌خواهید از آن‌ها به صورت عمودی استفاده کنید، باید به صورت دستی محتوای صفحه نمایش را نیز در ویندوز 11 بچرخانید. حتی اگر صفحه نمایش شما به صورت خودکار می‌چرخد، ممکن است به دلایلی بخواهید این قابلیت را خاموش کنید. به هر حال، ما در این مقاله از دیجی رو قصد داریم شیوه چرخاندن صفحه نمایش در ویندوز 11 را به شما آموزش دهیم. پس در ادامه با ما همراه باشید.

نحوه چرخاندن صفحه نمایش در ویندوز 11

در روش معمول برای چرخاندن صفحه نمایش در ویندوز 11 نیازمند رفتن به برنامه تنظیمات (Settings) هستیم. در ویندوز 10، شما این امکان را داشتید که از میانبر صفحه کلید استفاده کنید، اما این روش دیگر به صورت پیش فرض قابل انجام نیست. در ادامه نحوه انجام کار آورده شده است:

 

1. برنامه تنظیمات (Settings) را باز کنید.
2. از منوی سمت راست، گزینه «سیستم» (System) را انتخاب کنید.
3. «صفحه نمایش» (Display) را انتخاب کنید.
4. روی منوی کشویی کنار «جهت نمایشگر» (Display orientation) کلیک کنید. شما در این بخش چهار گزینه برای انتخاب کردن پیش رو دارید:
   • Landscape (پیش فرض) – جهت استاندارد
   • Portrait – صفحه نمایش را 90 درجه به سمت چپ می‌چرخاند.
   • Landscape (چرخانده شده) – صفحه نمایش را 180 درجه می‌چرخاند (آن را وارونه می‌کند).
   • Portrait (چرخانده شده) – صفحه نمایش را 90 درجه به سمت راست می‌چرخاند.
5. با انتخاب هر کدام از این گزینه‌ها، محتوای صفحه نمایش به همان صورتی که گفته شد، چرخانده خواهد شد اما با این حال، ویندوز به شما 15 ثانیه فرصت می‌دهد تا تغییرات خود را تأیید یا لغو کنید. در صورت رضایت، روی «نگه داشتن تغییرات» (Keep changes) کلیک کنید تا تغییرات اعمال شوند.

نحوه چرخاندن صفحه نمایش با میانبرهای صفحه کلید

همان‌طور که گفتیم، ویندوز 11 به صورت پیش فرض از چرخاندن صفحه نمایش با میانبرهای صفحه کلید پشتیبانی نمی‌کند، و حتی در ویندوز 10 نیز، به دلیل حذف این قابلیت در درایورهای گرافیک، اکثر رایانه‌های شخصی جدید دیگر اجازه این کار را نمی‌دهند. اما به لطف برنامه‌های جانبی، همچنان می‌توانید آن قابلیت را به ویندوز خود برگردانید. در اینجا نحوه انجام کار آورده شده است:

 

1. برنامه Screen Rotate را از فروشگاه مایکروسافت استور دانلود کرده و اجرا کنید.
2. اکنون می‌توانید با استفاده از میانبرهای صفحه کلید زیر، صفحه نمایش را بچرخانید:
   • Ctrl + Alt + R – صفحه نمایش را 90 درجه به سمت چپ می‌چرخاند. با نگه داشتن کلیدها، می‌توانید چرخش را ادامه دهید.
   • Ctrl + Alt + A – صفحه نمایش را 90 درجه به سمت چپ از موقعیت پیش فرض می‌چرخاند.
   • Ctrl + Alt + D – صفحه نمایش را 90 درجه به سمت راست از موقعیت پیش فرض می‌چرخاند.
   • Ctrl + Alt + S – صفحه نمایش را 180 درجه می‌چرخاند تا وارونه شود (نسبت به موقعیت پیش فرض).
   • Ctrl + Alt + D – صفحه نمایش را به موقعیت پیش فرض باز می‌گرداند.
3. اگر با میانبرهای بالا راحت نیستید و فکر می‌کنید برای شما مناسب نیستند، می‌توانید این میانبرها را به دلخواه خود ویرایش کنید. برای این کار باید برنامه Screen Rotate را راه‌اندازی کرده و روی نماد چرخ دنده کلیک کنید تا صفحه تنظیمات برنامه باز شود.
4. روی منوی کشویی کنار هر گزینه کلیک کنید تا یکی از میانبرها را برای چرخش خاص خود انتخاب کنید.
5. کار تمام است و می‌توانید پنجره را ببندید. اکنون قادر خواهید بود با استفاده از میانبرهای جدیدی که انتخاب کرده‌اید، اقدام به چرخاندن صفحه نمایش در جهت‌های دلخواه خود کنید.

روشن یا خاموش کردن چرخش خودکار

اگر رایانه شخصی شما از سخت افزار لازم برای چرخش خودکار صفحه نمایش برخوردار است، می‌توانید چرخش خودکار را روشن یا خاموش کنید. دو روش برای انجام این کار در ویندوز 11 وجود دارد که در ادامه هر دو را به شما آموزش می‌دهیم.

روش اول: با استفاده از تنظیمات سریع (Quick Settings)

راحت‌ترین روش استفاده از پنل تنظیمات سریع است:

 

1. روی آیکون‌های باتری، اینترنت یا صدا در گوشه سمت راست نوار وظیفه کلیک کنید.
2. اگر کامپیوتر شما سخت افزار لازم برای تشخیص چرخش را داشته باشد، باید دکمه‌ای با عنوان «قفل چرخش» (Rotation Lock) را مشاهده کنید.
3. اگر این دکمه رنگی است، روی آن کلیک کنید تا خاکستری شده و قفل چرخش را غیرفعال کند و به این ترتیب، به صفحه نمایش اجازه دهید آزادانه بچرخد.
4. اگر دکمه بی‌رنگ و خاکستری است، روی آن کلیک یا ضربه بزنید تا قفل چرخش را فعال شده و محتوای صفحه نمایش را متناسب با چرخاندن نمایشگر، بچرخاند.

روش دوم: استفاده از برنامه تنظیمات (Settings)

همچنین می‌توانید با استفاده از برنامه تنظیمات، چرخش خودکار را روشن یا خاموش کنید. برای این کار باید مراحل زیر را پیگیری کنید:

1. برنامه تنظیمات (Settings) را باز کنید.
2. به بخش «سیستم» (System) در سمت چپ صفحه بروید.
3. روی «صفحه نمایش» (Display) کلیک کنید.
4. گزینه «چرخش» (Rotation) را پیدا کنید و آن را بر اساس نیاز خود تنظیم کنید:
   • روشن (On): برای اینکه صفحه نمایش بتواند آزادانه بچرخد.
   • خاموش (Off): برای اینکه صفحه نمایش در همان موقعیت ثابت بماند.

 

استفاده از چرخش صفحه نمایش برای بهبود کارایی

مراحلی که در این مقاله ذکر کردیم، به شما کمک می‌کنند تا بتوانید از تمام قابلیت‌های دستگاه خود (چه یک لپ تاپ هیبریدی باشد و چه چند مانیتور در کنار هم که می‌خواهید به صورت عمودی استفاده کنید) نهایت استفاده را ببرید. همچنین، برگرداندن این تنظیمات بسیار آسان است و مشکل خاصی به وجود نمی‌آورد. بنابراین، حتی برای امتحان کردن هم می‌توانید این مراحل را طی کرده و دوباره همه چیز را به حالت اول برگردانید.

64 بیت در مقابل 32 بیت؛ چرا دیگر نیازی به پردازنده‌های 32 بیتی نداریم؟

با پیشرفت هر نسل از پردازنده‌های شرکت‌های AMD و اینتل، قابلیت‌های جدید و بهبود یافته‌تری به آن‌ها اضافه می‌شود و همین مسئله خرید را سخت‌تر می‌کند. چرا که هنگام انتخاب پردازنده جدید باید به نکات زیادی توجه کرد. برای مثال، گیمرهای حرفه‌ای باید بیشتر روی پردازنده‌های قدرتمند با سرعت کلاک فوق‌العاده بالا و توان حرارتی (TDP) بسیار زیاد تمرکز کنند. اما اگر لپ‌تاپی قابل حمل برای کار می‌خواهید، بهتر است مدلی را که از پردازنده‌ای کم مصرف استفاده می‌کند، انتخاب کنید تا بتواند از عمر باتری بیشتری برخوردار باشد.

تا چند سال پیش، شما همچنین این امکان را داشتید که بین پردازنده‌های 32 بیتی و 64 بیتی یکی را انتخاب کنید. در حالی که پردازنده‌های 32 بیتی دیگر به طور گسترده در لپ‌تاپ‌ها و کامپیوترهای جریان اصلی استفاده نمی‌شوند، اما تراشه‌های 32 بیتی یا همان x86 همچنان در بسیاری از سرورها و پروژه‌های فنی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این مقاله از دیجی رو در مورد تفاوت‌های بین تراشه‌های 32 بیتی و 64 بیتی صحبت خواهیم کرد و اینکه چرا نوع دوم از نظر عملکرد یک جهش اساسی به حساب می‌آید.

“اندازه بیت” در معماری پردازنده به چه معناست؟

پیش از اینکه به موضوع اصلی بحث خود بپردازیم، بهتر است کمی در مورد مفهوم “بیت” در معماری پردازنده یا CPU صحبت کنیم. به زبان ساده، پهنای رجیستر یک پردازنده مشخص می‌کند که پردازنده شما چقدر داده را می‌تواند در یک عملیات واحد مدیریت کند. این موضوع به میزان حافظه‌ای که پردازنده شما می‌تواند آدرس‌دهی کند، مرتبط است. شما می‌توانید با استفاده از فرمول «n به توان 2» (2^n)، که در آن n همان اندازه بیت پردازنده است، مقدار دقیق حافظه قابل آدرس‌دهی را محاسبه کنید.

بنابراین، یک پردازنده 1 بیتی تنها می‌تواند 2^1 یا 2 مکان حافظه منحصربه‌فرد را آدرس‌دهی کند. با بالا رفتن اندازه بیت، تعداد دستورالعمل‌ها به صورت تصاعدی افزایش می‌یابد: یک پردازنده 32 بیتی می‌تواند تا 2^32 یا 4.2 میلیارد مکان حافظه را آدرس‌دهی کند. این عدد بزرگی است، اگر چه به اندازه 18,446,744,073,709,551,616 فضای حافظه قابل آدرس‌دهی در یک پردازنده 64 بیتی بزرگ نیست! این عدد، به نوبه خود، بر حداکثر میزان حافظه سیستم شما تأثیر می‌گذارد.

 

حداکثر حافظه و تعداد رجیسترها

4 گیگابایت در مقابل 18.4 میلیون ترابایت!

یکی از بزرگترین محدودیت‌های سیستم‌های قدیمی با “بیت پایین‌تر”، مقدار محدود حافظه‌ای بود که آن‌ها می‌توانستند آدرس‌دهی کنند. آدرس‌دهی حافظه تکنیکی است که توسط پردازنده‌ها برای ذخیره و بعداً بازیابی اطلاعات از حافظه رم استفاده می‌شود. بدون درگیر شدن با ترفندهای نرم افزاری مانند فایل صفحه‌بندی (page file) و بخش‌بندی، یک پردازنده 32 بیتی می‌تواند تا 4 گیگابایت حافظه را آدرس‌دهی کند. این امر به این دلیل است که رجیسترهای داخل یک پردازنده x86 فقط می‌توانند حداکثر 32 بیت را نگه دارند، که حداکثر مقدار حافظه آن‌ها را به 4 گیگابایت محدود می‌کند.

توضیح: منظور از رجیسترهای داخل پردازنده، حافظه‌های کوچک و پرسرعتی هستند که در پردازنده مرکزی (CPU) قرار دارند. رجیسترها برای ذخیره موقت داده‌ها و دستورالعمل‌ها در حین پردازش توسط CPU استفاده می‌شوند.

تا اوایل دهه 2000، این مقدار حافظه برای کاربران معمولی بیش از اندازه کافی بود و هیچ مشکلی پیش نمی‌آمد. اما با پیشرفت سخت افزارها و برنامه‌ها، سقف 4 گیگابایتی به کمترین حد از حافظه رم تبدیل شد و کاربران هنگام انجام چند کار به طور همزمان به سرعت با مشکل کمبود رم روبرو می‌شدند.

از طرف دیگر، پردازنده‌های 64 بیتی می‌توانند با 18.4 اگزابایت حافظه کار کنند، که مقدار بسیار عظیمی از رم است. برای اینکه این موضوع را بهتر درک کنید، باید بدانید که یک اگزابایت برابر با 1,000,000 ترابایت است، که حداکثر حافظه پردازنده‌های x64 را به 18.4 میلیون ترابایت می‌رساند!

علاوه بر این، پردازنده‌های مبتنی بر معماری x86 تنها دارای هشت رجیستر چندمنظوره هستند، در حالی که همتایان 64 بیتی آن‌ها دو برابر این تعداد رجیستر را دارا هستند.

 

سیستم عامل‌ها و برنامه‌ها

اپلیکیشن‌های امروزی حتی ممکن است روی سیستم‌های 32 بیتی اجرا نشوند.

زمانی که مایکروسافت ویندوز 11 را معرفی کرد، خشم و نارضایتی زیادی در جامعه کاربری به راه افتاد زیرا جدیدترین نسخه از سیستم عامل این شرکت الزامات سخت افزاری سنگین‌تری داشت. در حالی که می‌شد برخی از آن‌ها مانند TPM 2.0 را نادیده گرفت، اما اجرای آن روی سیستم‌های قدیمی 32 بیتی به هیچ وجه ممکن نبود زیرا مایکروسافت هرگز هیچ نسخه x86 را برای سیستم عامل پرچمدار خود منتشر نکرد. این بدان معنا بود که شما نمی‌توانستید نسخه‌های 32 بیتی ویندوز 10 را روی سیستم‌هایی که از معماری قدیمی استفاده می‌کنند، به ویندوز 11 ارتقا دهید.

سیستم عامل‌های 32 بیتی همچنین محدودیت‌های دیگری نیز دارند. به غیر از برخی نسخه‌های لینوکس، نسخه‌های x86 ویندوز حتی قادر نبودند کل 4 گیگابایت حافظه رم را مورد استفاده قرار داده و آن را به یک برنامه اختصاص دهند! از آنجایی که ویندوز مقداری از حافظه را برای فرآیندهای پس‌زمینه رزرو می‌کند، هنگام اجرای یک برنامه بسیار پر‌مصرف روی سیستم 32 بیتی، شاهد افت عملکرد خواهید بود. به علاوه، نسخه‌های 64 بیتی بسیاری از برنامه‌ها که به فایل‌های 64 بیتی DLL نیاز دارند، ممکن است روی سیستم‌های 32 بیتی حتی اجرا هم نشوند، چه برسد به اینکه عملکرد مناسبی ارائه دهند.

 

پردازنده‌های 64 بیتی در مقابل 32 بیتی: فراتر از یک عدد

امروزه تقریباً تمام کامپیوترهای شخصی و لپ‌تاپ‌های رایج از پردازنده 64 بیتی استفاده می‌کنند، بنابراین بعید است با سیستم‌های جدید مجهز به تراشه‌های 32 بیتی مواجه شوید. با این حال،‌ شاید تعجب کنید که چرا هنوز پردازنده‌های قدرتمندتری مانند 128 بیتی و 256 بیتی وجود ندارند، در حالی که تغییر به معماری 64 بیتی پیشرفت‌های قابل توجهی در دنیای محاسبات به همراه داشت.

مسئله این است که عرضه پردازنده‌های 128 بیتی امری کاملاً محتمل است، اما در حال حاضر نیازی به رایج شدن آن‌ها نیست، زیرا ما در سیستم‌های مصرفی و رایج به مقادیر بسیار زیاد رم (RAM) نیاز نداریم. در عصری که حتی کامپیوترهای گیمینگ پیشرفته نیز به بیش از 256 گیگابایت حافظه رم نیاز نخواهند داشت، می‌توان با اطمینان گفت که به این زودی‌ها به محدودیت 18.4 میلیون ترابایتی رم روی پردازنده‌های 64 بیتی برخورد نخواهیم کرد. پس نیازی هم به پردازنده‌های 128 بیتی و بالاتر نیست.

تاسیس آموزشگاه زبان و هرآنچه باید در مورد آن بدانید!

امروزه با توجه به شهرت بین‌المللی زبان انگلیسی و نیاز روزافزون به یادگیری آن، تاسیس آموزشگاه‌های زبان به یکی از پرطرفدارترین و پرسودترین کسب و کارها تبدیل شده است. در واقع، داشتن یک آموزشگاه زبان می‌تواند فرصتی مناسب برای کسب درآمد و تأثیرگذاری در آموزش زبان باشد.

شرایط تاسیس آموزشگاه زبان

برای تاسیس یک آموزشگاه زبان، باید به مراحل و شرایط مورد نیاز توجه کرد. ابتدا باید بدانید که برای فعالیت آموزشی در حوزه زبان خارجی، مجوز صدور تنها از وزارت آموزش و پرورش صادر می‌شود، مخصوصا برای آموزش زیر 20 سال. اما اگر گروه سنی مدرسین و دانش‌آموزان بزرگسال باشد، باید از طریق وزارت علوم و گردشگری اقدام به دریافت مجوز کنید. همچنین به یک نرم افزار مدیریت آموزشگاه نیز احتیاج خواهید داشت.

مراحل تاسیس آموزشگاه زبان شامل مراحل مختلفی است که ابتدا مشخصات شخص موسس مورد بررسی قرار می‌گیرد. سپس باید شرایط زیر را داشته باشید:

• تابعیت جمهوری اسلامی ایران.
• معتقد بودن به دین اسلام یا ادیان موجود در قانون جمهوری اسلامی.
• داشتن صلاحیت‌های اخلاقی، سیاسی، فرهنگی و عدم وابستگی به رژیم قبلی.
• عدم داشتن سوء پیشینه و داشتن سلامت جسمی و روانی.
• داشتن برگ پایان خدمت یا معافیت دائم سربازی برای آقایان.
• داشتن حداقل 30 سال سن.
• برخورداری از مدرک حداقل کارشناسی (لیسانس).
• تاهل برای مردان.
• داشتن حداقل دو سال سابقه کار آموزشی تمام وقت یا چهار سال پاره وقت که توسط نهادهای رسمی تایید شده باشد.

روش تاسیس آموزشگاه زبان

برای راه اندازی آموزشگاه زبان، ابتدا باید در مورد جزئیات کار تصمیم‌گیری کرد. شما باید مشخص کنید که آموزشگاهی که قرار است تاسیس کنید، چه مشخصات و ویژگی‌های خواهد داشت. این ویژگی‌ها عبارتند از:

تعیین حدود فعالیت آموزشگاه

در این مرحله باید حدود فعالیت‌های آموزشگاه خود را مشخص کنید. آیا قصد دارید فقط دوره‌های مکالمه برگزار کنید یا دوره‌های جامع در آموزشگاه ارائه دهید؟ آیا قصد دارید فعالیت‌های دیگری مانند برگزاری آزمون‌های بین‌المللی انجام دهید؟ این نکات را در نظر بگیرید و کلیه فعالیت‌های آموزشی خود را در این مرحله مشخص کنید.

 

تعیین منابع مالی تاسیس آموزشگاه زبان

منابع مالی یکی از نکات مهم برای تاسیس آموزشگاه است. باید مشخص کنید که آیا از سرمایه شخصی خود استفاده می‌کنید یا قصد دریافت وام و تسهیلات بانکی را دارید.

تعیین مکان تاسیس آموزشگاه

انتخاب مکان مناسب برای تاسیس آموزشگاه نقش بسیار مهمی در موفقیت آموزشگاه دارد. باید محلی را انتخاب کنید که دسترسی آسان داشته باشد و شرایط فنی و اداری مناسب را داشته باشد.

دریافت مجوزهای لازم

برای راه اندازی آموزشگاه، باید مجوزهای لازم از مراجع مربوطه را دریافت کنید، این شامل مجوزهای اداری، مالی، بهداشتی و ایمنی می‌شود.

مجوز تاسیس آموزشگاه زبان

برای صدور جواز تاسیس یک آموزشگاه زبان، باید مراحل مشخصی را طی کرد. در ابتدا، موسس آموزشگاه باید درخواست صدور پروانه تاسیس را به همراه مدارک مورد نیاز خود را به هیئت نظارت استان ارائه داده و محل مورد نظر خود را به همراه تجهیزات مرتبط در اختیار آنان قرار دهد. سپس باید نام مناسبی تعیین کرده و مدیری واجد شرایطی را برای آموزشگاه خود معرفی کند. در مراحل بعدی، باید اسامی همکاران آموزشی و اداری را به اطلاع هیئت نظارت استان برساند.

مراحل صدور جواز تاسیس آموزشگاه زبان عبارتند از:

1. پذیرش درخواست متقاضی صدور جواز و تکمیل پرونده توسط مدیریت فنی و حرفه‌ای یا آموزش و پرورش استان.
2. بررسی پرونده از نظر مدارک و تطبیق با مصادیق و اولویت‌های سرمایه‌گذاری در واحد صدور مجوز مدیریت آموزش و پرورش استان.
3. تکمیل پرسشنامه جواز تاسیس توسط متقاضی.
4. ارسال پرونده به همراه فرم شماره یک به اداره مربوطه برای بررسی، اصلاح و تایید.
5. ارجاع پرونده توسط مدیریت به واحد صدور مجوز جهت مراحل صدور جواز تاسیس.

علاوه بر این مراحل، متقاضیان باید مدارک زیر را نیز تهیه و به موقع برای دریافت مجوز تاسیس آموزشگاه زبان ارائه دهند:

• ارائه درخواست کتبی به مدیریت فنی حرفه‌ای یا آموزش و پرورش استان.
• اصل شناسنامه و تصویر تمام صفحات آن.
• تصویر پایان خدمت یا معافیت.
• تصویر مدرک تحصیلی و سوابق کاری.
• یک قطعه عکس از هر یک از شرکا.
• تکمیل فرم درخواست موافقت با ارائه طرح آموزشگاهی.

هزینه تاسیس آموزشگاه زبان

برای برآورد هزینه‌های تاسیس آموزشگاه زبان، باید به موارد زیر توجه کنید:

• فراهم کردن مکان:

مبلغ اجاره مکان (در صورت استیجاری بودن) یا هزینه سرمایه شخصی برای خرید مکان به همراه هزینه‌های آماده‌سازی بنا و تجهیزات مرتبط با آن.

• تجهیزات آموزشگاه:

هزینه تجهیزات آموزشی مانند میز و صندلی‌ها، تجهیزات صوتی و تصویری، کامپیوترها و نرم‌افزارهای مورد نیاز. هزینه‌های ایجاد فضاهای مخصوص مانند test room و waiting room و نصب دوربین‌ها و گیت‌ها نیز به این هزینه‌ها اضافه می‌شود.

• دریافت مجوزها و پرداخت عوارض:

هزینه‌های مربوط به دریافت مجوزهای لازم و پرداخت عوارض به سازمان‌های مربوطه.

• مکان مناسب:

هزینه اجاره مکان مناسب و دسترسی آسان برای جلب دانش‌آموزان و هزینه بهینه‌سازی فضاهای آموزشی و اداری برای افزایش کیفیت خدمات.

• مشاوره حرفه‌ای:

هزینه‌های مربوط به مشاوره حرفه‌ای در زمینه تجهیزات، مکان‌یابی، و مدیریت آموزشگاه.

• هزینه‌های اداری:

هزینه‌های مربوط به اداره و مدیریت آموزشگاه، اجاره ادارات و اتاق‌های مخصوص، هزینه پرسنل و مدیریت مالی.

• بیمه و امنیت:

هزینه‌های مربوط به بیمه‌ی اموال و مسئولیت، امنیت فیزیکی و دیگر امور مرتبط.

• تبلیغات و بازاریابی:

هزینه‌های مربوط به تبلیغات و بازاریابی برای جذب دانش‌آموزان جدید و افزایش شناخت آموزشگاه در بازار.

• هزینه‌های متغیر:

هزینه‌های متغیر مانند هزینه‌های نگهداری و تعمیرات، مصرف انرژی، و خدمات متفرقه.

این موارد تنها بخشی از هزینه‌هایی هستند که برای تاسیس آموزشگاه زبان باید مد نظر قرار گیرند. هزینه‌ها با در نظر گرفتن اندازه و نوع آموزشگاه، مکان، تجهیزات، و میزان توجه به جزئیات متفاوت خواهند بود. بهتر است قبل از شروع به کار، یک برآورد دقیق و کامل از هزینه‌ها و درآمدهای مورد انتظار انجام داده و بر اساس آن تصمیم‌گیری کنید.

 

وام تاسیس آموزشگاه زبان

برای اخذ وام برای تاسیس آموزشگاه زبان، می‌توانید به بانک‌هایی مانند ملت، مسکن، سپه و ملی مراجعه کنید. این بانک‌ها معمولا وام‌هایی با مبالغ متنوع بین پنج تا ۲۰۰ میلیون تومان، با نرخ سود متوسط چهار درصد و مدت بازپرداخت ۳۸ تا ۸۴ ماهه ارائه می‌دهند. این وام‌ها، می‌توانند بخش مهمی از هزینه‌های تاسیس آموزشگاه زبان را پوشش دهند.

برای دریافت این وام‌ها، شما به مدارکی مانند ضامن رسمی، ضمانت مالی و سند ملکی نیاز دارید. این مدارک نشان دهنده قابلیت پرداخت و بازپرداخت وام توسط شماست و بانک‌ها بر اساس آن‌ها تصمیم می‌گیرند که آیا وام مورد نظر شما را تایید کنند یا خیر. بدیهی است که بیشترین اولویت بانک‌ها اعتبار و قابلیت پرداخت وام توسط درخواست‌کننده است، بنابراین ارائه مدارک کامل و قانونی اهمیت زیادی دارد.

درآمد تاسیس آموزشگاه زبان

درآمد یک آموزشگاه با میانگین ۱۰ تا ۱۵ شاگرد در هر کلاس و با در نظر گرفتن متوسط درآمد ناخالص ۱ تا ۱ و نیم میلیون تومان از هر کلاس در یک ترم، می‌تواند تقریبا ۴۰ تا ۶۰ میلیون تومان در هر ترم خواهد بود.

این مقدار درآمد بدون در نظر گرفتن کلاس‌های فشرده احتمالی در روزهای تعطیل محاسبه شده است. توجه به این نکته مهم است که درآمد نهایی ممکن است با در نظر گرفتن کلاس‌های فشرده در روزهایی مثل جمعه، بیشتر از این مقدار محاسبه شود.

تاسیس یک آموزشگاه زبان می‌تواند فرصتی بسیار موفق برای کسب درآمد و ارائه خدمات آموزشی با کیفیت باشد، اما برای موفقیت در این حوزه، لازم است به تمامی جزئیات و شرایط مورد نیاز توجه کافی داشته باشید و همه موارد از جمله شرایط تاسیس آموزشگاه، درآمد و هزینه‌ها را بررسی کنید.

بهترین گوشی‌های سامسونگ ازنظر دوربین

 

اگر قصد دارید یکی از گوشی‌های سامسونگ را برای عکاسی بخرید، در این مقاله با بهترین گوشی‌های سامسونگ ازنظر دوربین براساس قیمت‌های مختلف آشنا خواهید شد.

 

انتخاب بهترین گوشی ازنظر دوربین، بیش‌ از هرچیز به بودجه‌ای بستگی دارد که برای خرید کنار گذاشته‌اید. اگر گوشی را برای عکاسی حرفه‌ای می‌خواهید، بهتر است به‌سراغ مدل‌های پرچم‌دار بروید که تجربه‌ای تمام‌وکمال از عکاسی را دراختیارتان قرار می‌دهند؛‌ ولی اگر صرفاً ترجیح می‌دهید دوربین گوشی هم کیفیت رضایت‌بخشی داشته باشد، در میان مدل‌های میان‌رده و حتی اقتصادی نیز، می‌توان بهترین گزینه ازنظر دوربین را پیدا کرد.

در مقاله‌ی حاضر، قصد داریم بهترین گوشی های مناسب عکاسی سامسونگ را در بازه‌های قیمتی مختلف معرفی کنیم تا با هر بودجه‌ای بتوانید مدل مدنظرتان را بیابید.

فهرست مطالب

• بهترین گوشی سامسونگ ازنظر دوربین تا ۸ میلیون تومان

• گلکسی A24 سامسونگ

• بهترین گوشی سامسونگ ازنظر دوربین تا ۱۵ میلیون تومان

• گلکسی A54 سامسونگ

• بهترین گوشی سامسونگ ازنظر دوربین تا ۲۵ میلیون تومان

• گلکسی S23 FE سامسونگ

• بهترین گوشی سامسونگ ازنظر دوربین تا ۴۵ میلیون تومان

• گلکسی S23 سامسونگ

• بهترین گوشی سامسونگ ازنظر دوربین تا ۵۵ میلیون تومان

• گلکسی S23 اولترا سامسونگ

• بهترین گوشی سامسونگ ازنظر دوربین تا ۶۰ میلیون تومان

• گلکسی S24 پلاس سامسونگ

• بهترین گوشی سامسونگ ازنظر دوربین

• گلکسی S24 اولترا سامسونگ

تمامی گوشی‌های موجود در فهرست زیر، در زومیت بررسی شده‌اند و با استفاده‌ از لینک‌های موجود در متن، می‌توانید نمونه‌عکس‌های مدل‌ها را مشاهده کنید. به‌علاوه، باتوجه‌‌به اینکه مقاله به بهترین گوشی‌های سامسونگ ازنظر دوربین اختصاص دارد، بیشتر به کارایی و مشخصات دوربین‌ها اشاره کرده‌ایم. برای مشاهد‌ه‌ی تمامی مشخصات مدل‌ها، می‌توانید به بخش محصولات زومیت مراجعه کنید.

 

بهترین گوشی سامسونگ ازنظر دوربین تا ۸ میلیون تومان

 

گلکسی A24 سامسونگ

گلکسی A24 گزینه‌ی مقرون‌به‌صرفه‌ای است که دوربین اصلی آن از حسگری ۵۰ مگاپیکسلی با پشتیبانی از OIS بهره می‌برد. دوربین اصلی گوشی در حالت پیش‌فرض تصاویری با وضوح ۱۲ مگاپیکسل ثبت می‌کند؛ اما امکان ثبت تصاویر با وضوح ۵۰ مگاپیکسل نیز فراهم است.

دوربین اصلی گوشی در شرایط نوری ایدئال، تصاویری روشن و واضح را ثبت می‌کند و در شرایط نوری نه‌چندان مناسب نیز، می‌توان به آن اعتماد کرد؛ ولی طبق بررسی زومیت، با وجود لرزش‌گیر جزئیات درون عکس‌ها مطابق انتظارات حفظ نمی‌شوند و بخش زیادی از آن‌ها محو می‌شوند.

دو دوربین دیگر گلکسی A24 شامل دوربین اولتراواید با حسگر ۵ مگاپیکسلی و پیکسل‌های ۱٫۱۲ میکرومتری و دوربین ماکرو با حسگر ۲ مگاپیکسلی می‌شوند. برای ثبت تصاویر و ویدئوهای سلفی نیز از حسگر ۱۳ مگاپیکسلی استفاده می‌شود که همچون دوربین اصلی گوشی، می‌تواند ویدئوهایی با رزولوشن ۱۰۸۰ پیکسل و نرخ ۳۰ فریم را ضبط کند.

اگر قصد دارد این گوشی اقتصادی را بخرید، بد نیست پیش از خرید نیم‌نگاهی هم به بررسی گلکسی A24 سامسونگ بیندازید و با دید بازتری خریدتان را نهایی کنید.

 

مقایسه قیمت گلکسی A24 در فروشگاه‌های مختلف

 

خرید اینترنتی گلکسی A24

 

 

بهترین گوشی سامسونگ ازنظر دوربین تا ۱۵ میلیون تومان

 

گلکسی A54 سامسونگ

گلکسی A54 میان‌رده‌ی جذابی است که در زمان عرضه با قیمتی گران‌تر فروخته می‌شد و معرفی‌اش به کاربر چندان منطقی نبود؛ ولی حالا که تا حدی با کاهش قیمت روبه‌رو شده است و می‌توان با ۱۳ یا ۱۴ میلیون تومان نسخه‌ی پایه‌ی آن را خرید، انتخاب مناسبی به‌حساب می‌آید. این گوشی از‌نظر سخت‌افزاری شباهت بسیاری به گلکسی A52s دارد و همان‌طور‌که در بررسی گلکسی A54 نیز گفته شد: «اگر از گلکسی A52s یا گلکسی A73 استفاده می‌کنید، با خرید گلکسی A54 چیزی بیشتر از ۲ سال پشتیبانی نرم‌افزاری نصیبتان نخواهد شد.»

دوربین اصلی گوشی از حسگر ۵۰ مگاپیکسلی با اندازه‌ی ۱٫۱۵۶ اینچ و پیکسل‌های ۰٫۱ میکرومتری با پشتیبانی از فوکوس خودکار تشخیص فاز (PDAF) استفاده می‌کند. این دوربین در شرایط نوری مناسب، تصاویری با کیفیتِ راضی‌کننده ثبت می‌کند.

دوربین اولتراواید A54 حسگری ۱۲ مگاپیکسلی با پیکسل‌های ۱٫۱۲ میکرومتری دارد. دوربین سوم از حسگری ۵ مگاپیکسلی استفاده می‌کند که در پس لنز ماکرو با دیافراگم f/2.4 قرار گرفته است. برای ثبت تصاویر سلفی نیز، سامسونگ حسگری ۳۲ مگاپیکسلی با پیکسل‌های ۰٫۸ میکرومتری را در نظر گرفته است که عملکرد مناسبی در ثبت تصاویر دارد.

از دیگر قابلیت‌های دوربین گوشی A54 می‌توان به فیلم‌برداری با رزولوشن 4K با نرخ ۳۰ فریم و قابلیت Night Mode و پشتیبانی از لرزشگیر اپتیکال (OIS) اشاره کرد.

چطور امنیت جیمیل را افزایش دهیم؟

با روش‌هایی که در مقاله‌ی پیش رو می‌خوانید، یاد می‌گیرید که چطور امنیت حساب گوگل خود را در برابر حملات افزایش دهید.

میلیون‌ها نفر روزانه از جیمیل روی گوشی و کامپیوترشان استفاده می‌کنند و صدها میلیون ایمیل بین کاربران جیمیل رد و بدل می‌شود که عمدتاً حاوی اطلاعات شخصی یا محرمانه هستند. متأسفانه حمله‌های مخرب، فیشینگ و هک رمز عبور بسیار رایج شده است و می‌تواند امنیت حساب گوگل شما را تحت تأثیر قرار دهد. راه‌های زیادی برای محافظت از حساب جیمیل در برابر تهدیدات احتمالی امنیتی وجود دارد و ما مهم‌ترین موارد را در ادامه گردآوری کرده‌ایم.

فهرست مطالب

• استفاده از رمز عبور قوی و تغییر منظم آن

• احراز هویت دو مرحله‌ای

• بررسی امنیتی جیمیل

• دسترسی به فعالیت‌های اخیر امنیتی

• دستگاه‌های متصل‌شده

• کلیک‌نکردن روی لینک‌های مشکوک

• افزودن ایمیل بازیابی

• استفاده‌نکردن از وای‌فای عمومی

• مراقبت از مجوزهای دسترسی اپلیکیشن

• به‌روز نگه‌ داشتن مرورگر

 

استفاده از رمز عبور قوی و تغییر منظم آن

رمز عبور اولین خط دفاعی شما دربرابر جرایم سایبری و سرقت هویت است؛ بنابراین، یکی از راه‌های آسان و دردسترس برای محافظت از حساب گوگل خود، ساخت رمز عبور منحصربه‌فرد قوی و تغییر منظم آن به‌حساب می‌آید. این یکی از حیاتی‌ترین گام‌هایی محسوب می‌شود که می‌توانید برای محافظت از حریم خصوصی خود بردارید.

در ادامه برخی از بهترین روش‌ها برای ایمن‌کردن حساب گوگل از طریق رمز عبور آورده شده است:

• هنگام ساخت رمز عبور، از ترکیب حروف بزرگ و کوچک، اعداد و علامت‌ها استفاده کنید و از کلماتی ساده که به‌راحتی حدس زده می‌شوند، اجتناب کنید. هر چه تعداد کاراکترهای بیشتری در رمز عبور خود داشته باشید، بهتر است. برای این کار می‌توانید از ابزار مدیریت پسورد کمک بگیرید تا رمزهای پیچیده‌تری برای شما بسازد. برای امنیت بیشتر، مقاله‌ی بهترین اپلیکیشن‌های مدیریت پسورد برای شما مفید خواهد بود.

• در Password Manager رمزهای عبور موجود خود بررسی کنید. نتایجی مانند آسیب‌پذیری‌ها، گذرواژه‌های در معرض خطر یا رمزهای عبور ضعیف را مشاهده خواهید کرد. این بخش از قسمت Security در مدیریت حساب کاربری گوگل (Manage your Google Account) قابل دسترسی است.

• در صورت هشدار، رمزهای عبور گفته‌شده را تغییر دهید.

احراز هویت دو مرحله‌ای

یکی از بهترین روش‌ها برای محافظت از حساب جیمیل، فعال‌کردن احراز هویت دو مرحله‌ای است؛ بدین‌مفهوم که برای ورود به حساب کاربری‌تان علاوه‌بر رمز عبور، به عامل دومی مثل ارسال کد تأیید به گوشی نیز نیاز دارید.

کدهای تأیید دومرحله‌ای در قالب پیامک نیز ارسال می‌شوند؛ اما بهتر است برای امنیت بیشتر به‌جای پیامک از برنامه‌های احراز هویت مثل Google Authenticator استفاده کنید.

احراز هویت دو مرحله‌ای راهی عالی‌ برای حفظ امنیت حساب گوگل شما در برابر هک‌شدن است؛ چراکه حتی اگر فردی رمز عبورتان را بداند، باز هم برای دسترسی به حساب شما به فاکتور دوم نیاز دارد.

برای فعال‌سازی احراز هویت دو مرحله‌ای، به myaccount.google.com/security بروید. در بخش سوم، یعنی How you sign in to google، می‌توانید 2Step Verification را اجرا و کنترل کنید.

بررسی امنیتی جیمیل

برای امنیت حساب گوگل، ابزارهای بررسی و تقویت امنیت وجود دارد. اولین گام برای ایمن‌سازی حساب شما، اطمینان از انجام تمام اقدامات امنیتی مهم است.

برای دسترسی روی نمایه‌ی کاربری خود که در سمت راست قسمت بالای نمایشگر موجود است، کلیک کنید. در ادامه باید مدیریت حساب کاربری گوگل (Manage your Google Account) را انتخاب کنید. سپس در منوی سمت چپ، به قسمت امنیت (Security) و سپس You have security tips بروید.

یادتان نرود که این بخش به‌تنهایی به شما کمک نمی‌کند تا حساب خود را دائماً ایمن نگه دارید، اما اگر مورد مشکوکی در حسابتان وجود داشته باشد به شما هشدار می‌دهد. مثلاً، در قسمت Your devices می‌بینید که در حال‌حاضر چند دستگاه با حساب شما وارد شده‌اند.

رعایت این موارد باعث می‌شود تا بتوانید امنیت حساب گوگل خود را افزایش دهید. در مجموع این بخش از یک چراغ راهنمایی به منظور اعلام هشدار استفاده خواهد کرد.

اگر تمام ۶ بخش به رنگ سبز باشند، می‌توانید وارد سایر قسمت‌ها شوید و در غیر این صورت، باید سایر موارد را برای افزایش امنیت جیمیل، دنبال کنید.

 

 

دسترسی به فعالیت‌های اخیر امنیتی

شما می‌توانید در این بخش، تمام اقدامات امنیتی را که اخیراً انجام داده‌اید، مشاهده کنید. برای دسترسی، در قسمت security به بخش فعالیت‌های اخیر امنیتی (Recent security activity) بروید. کلیه‌ی اقدامات شما در طول ۲۸ روز گذشته در این قسمت نمایش داده خواهد شد. هر کدام از آیتم‌ها نشان‌دهنده‌ی دستگاه، برنامه و تاریخ رویداد خواهند بود. در صورتی که یک رویداد را باز کنید، جزئیات بیشتری همانند IP، موقعیت مکانی و مرورگر را مشاهده خواهید کرد.

در حقیقت این بخش، تمام فعالیت‌های مشکوک را به شما نمایش خواهد داد. بد نیست بدانید گوگل در این قسمت، قابلیت نمایش اعلان دارد و در صورت مشاهده هرگونه اقدام مشکوک، اطلاعات لازم را در اختیارتان قرار خواهد داد.

 

 

دستگاه‌های متصل‌شده

در صورتی‌که فعالیت‌های امنیتی و دستگاه‌های متصل‌شد‌ه‌ی خود را بررسی کرده‌اید و هیچ مورد مشکوکی مشاهده نشد، می‌توانید دستگاه‌هایی را که به حساب کاربری گوگل شما دسترسی داشتند بررسی کنید. در زیر عنوان دستگاه خود، باید مدیریت تمام دستگاه‌ها (Manage all Devices) را انتخاب کنید؛ این اقدام شما باعث می‌شود تمام دستگاه‌هایی را که هم‌اکنون به جیمیل متصل هستند، باز کنید.

بهتر است دستگاه‌های قدیمی خود را که از آن‌ها برای ورود به حساب کاربری جیمیل استفاده نمی‌کنید، حذف کنید؛ چراکه اگر یکی دستگاه‌های متصل به حساب جیمیل و گوگل شما گم‌ شود یا به سرقت برود، امنیت اکانت شما به خطر می‌افتد. اگر کمی به پایین بیایید، می‌توانید با کلیک‌کردن روی Where You’re Signed In، ببینید از کدام کشور به حسابتان وارد شده‌اید. فقط یادتان نرود که اگر از VPN استفاده می‌کنید، شاید مکان‌های عجیب‌و‌غریبی در این بخش نشان داده شود.

کلیک‌نکردن روی لینک‌های مشکوک

کلاهبرداران با ارسال ایمیل‌های جعلی‌ای که اغلب حاوی پیوندهایی به صفحات ورود جعلی هستند، زمینه را برای هک و دسترسی به رمزعبورتان فراهم می‌کنند.

برای حفظ امنیت حساب گوگل خود، هرگز روی لینک‌های موجود در ایمیل‌ها کلیک نکنید، مگر اینکه کاملاً مطمئن باشید که قانونی هستند. اگر مطمئن نیستید، قبل از کلیک‌کردن، موس خود را روی لینک ببرید تا ببینید شما را به کجا هدایت می‌کند. برای کاربران گوگل کروم، آدرس در گوشه‌ی سمت چپ پایین مرورگر نمایش داده می‌شود.

افزودن ایمیل بازیابی

اگر رمز جیمیلتان را فراموش کرده‌اید، می‌توانید از آدرس ایمیل بازیابی برای بازنشانی آن استفاده کنید. آدرس ایمیل بازیابی یک حساب ایمیلی است که شما تعیین می‌کنید تا در صورت فراموش‌کردن رمز عبور جیمیل خود را بازنشانی کنید.

برای تنظیم ایمیل بازیابی، وارد حساب کاربری جیمیل خود شوید و روی آیکون چرخ‌دنده در گوشه‌ی سمت راست بالا کلیک کنید. از منوی کشویی گزینه‌ی See all settings را انتخاب کنید.

سپس به تب Accounts and Import بروید. در قسمت Send mail as، روی Add other email address کلیک کنید.

پس از واردکردن ایمیل بازیابی خود در پنجره‌ی پاپ‌آپ، روی Next Step کلیک کنید. سپس از طرف جیمیل کد تأییدی به ایمیل بازیابی شما ارسال می‌‌شود. این کد را در پنجره‌ی بازشده وارد و روی Verify کلیک کنید.

استفاده‌نکردن از وای‌فای عمومی

اغلب شبکه‌های Wi-Fi عمومی ناامن و آسیب‌پذیر هستند و برای دسترسی به حساب جیمیل توصیه می‌شود از آن‌ها استفاده نکنید. هکرها در شبکه‌های Wi-Fi عمومی می‌توانند داده‌هایی را که ارسال و دریافت می‌کنید، از جمله رمز عبور شما، به‌دست آورند.

برای دسترسی به جیمیل، فقط از شبکه‌های Wi-Fi خصوصی و ایمن استفاده کنید یا بهتر است به‌جای آن از داده‌‌ی تلفن همراه خود بهره ببرید.

مراقبت از مجوزهای دسترسی اپلیکیشن

وقتی اپلیکیشن جدیدی نصب می‌کنید، اغلب برای دسترسی به حساب گوگل شما اجازه می‌خواهد. قبل از دادن مجوز به اپلیکیشن برای دسترسی به داده‌های حسابتان، از ایمن‌بودن اپلیکیشن اطمینان حاصل کنید.

یادتان نرود اپلیکیشنی که به حساب جیمیل شما دسترسی دارد، قابلیت خواندن، ارسال و حتی حذف ایمیل‌های شما را دارد؛ پس مراقب باشید.

به‌روز نگه‌ داشتن مرورگر

استفاده از مرورگر به‌روز برای امنیت هر حساب مهم است، چراکه مرورگرهای قدیمی شاید آسیب‌پذیری‌هایی داشته باشند که هکرها می‌توانند از آن‌ها سوءاستفاده کنند.

برای بررسی اینکه آیا مرورگر شما به‌روز است یا خیر، مرورگر خود را باز کنید و روی آیکون منو در گوشه‌ی سمت راست بالا کلیک کنید. در گوگل کروم این نماد، سه‌نقطه‌ی عمودی خواهد بود. از منوی کشویی Settings و سپس About Chrome را انتخاب کنید.

مقاله‌های مرتبط:

•  

  چطور امنیت و حریم خصوصی گوشی اندروید را بهبود دهیم؟

اگر نسخه‌ی جدیدی از مرورگر شما دردسترس باشد، از شما خواسته می‌شود که به‌روزرسانی کنید. روی Update Google Chrome کلیک کنید، سپس دکمه Relaunch را بزنید.

آیا راهکار مهمی وجود دارد که از قلم انداخته‌ایم؟ لطفاً آن را با ما و سایر کاربران زومیت به‌اشتراک بگذارید.